روایت تاریخی

شفاعت فطرس در ولادت حضرت: ابن بابويه و ابن قولويه به سندهاى معتبر بسيار ازامام صادقعلیه‌السلام نقل كرده‏ اند: چون امام حسين علیه‌السلام متولّد شد، خداوند به جبرئيل فرمان داد كه با هزار ملك نازل شود براى تهنيت گويی به رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم چون جبرئيل نازل شد به ملكى برخورد کرد در جزيره‏ اى از جزيره‏ هاى دريا كه او را فطرس می‌گفتند و از حاملان عرش الهى بود، خداوند عالميان او را امرى كرد و آن را دير انجام داد، پس خدا او را غضب كرده بالش را شكست و او را در آن جزيره انداخت، هفتصد سال در آن جزيره عبادت حق تعالى كرد تا روزى كه امام حسين علیه‌السلام متولّد شد.( به روايتى ديگر: حق تعالى او را مخيّر گردانيد ميان عذاب دنيا و آخرت، او عذاب

دنيا را پذیرفت، و پيوسته از زير او دود بد بوئى بلند مى‏ شد. ) فطرس چون ديد كه جبرئيل با ملائكه فرود می‌آيند، به جبرئيل گفت: كجا می‌ روید؟ جبرئیل گفت: حق تعالى فرزندی به محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم كرامت كرده است، و مرا فرستاده است كه او را از جانب خدا و از جانب خود به او تبریک بگويم، فطرس گفت: اى جبرئيل مرا با خود ببر شايد كه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم براى من دعا كند، و جبرئیل او را با خود و آورد. چون به خدمت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم رسيد، تهنيت از جانب حق تعالى و از جانب خود گفت و حال فطرس را به خدمت حضرت عرض كرد، پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود كه: به او بگو كه خود را به اين مولود مبارك بمالد و به مكان خود برگردد، فطرس خود را به امام حسین علیه‌السلام ماليد، بال درآورد و بالا رفت. به روايتى: چون به آسمان رفت می‌گفت: كيست مثل من كه آزاد كرده حسين علیه‌السلام و مادر و جدّ اويم، پس جبرئيل از جانب حق تعالى گفت: يا محمّد امّت تو او را خواهند كشت، او را بر من مكافاتى هست كه هر كه او را زيارت كند من زيارت او را به او برسانم، هر كه بر او سلام كند من سلام او را به او برسانم، و هر كه صلوات بر او بفرستد من صلوات او را به او برسانم، اين را گفت و بالا رفت‏.

متن عربی روایت: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ الْأَشْعَرِيِّ قَالَ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ عُمَرَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ صَبَّاحٍ الْمُزَنِيِّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ شُعَيْبٍ الْمِيثَمِيِّ قَالَ سَمِعْتُ الصَّادِقَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام يَقُولُ إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ علیه‌السلام لَمَّا وُلِدَ أَمَرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ جَبْرَئِيلَ أَنْ يَهْبِطَ فِي أَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ فَيُهَنِّيَ رَسُولَ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم مِنَ اللَّهِ وَ مِنْ جَبْرَئِيلَ قَالَ فَهَبَطَ جَبْرَئِيلُ فَمَرَّ عَلَى جَزِيرَةٍ فِي الْبَحْرِ فِيهَا مَلَكٌ يُقَالُ لَهُ فُطْرُسُ كَانَ مِنَ الْحَمَلَةِ بَعَثَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي شَيْ‏ءٍ فَأَبْطَأَ عَلَيْهِ فَكَسَرَ جَنَاحَهُ وَ أَلْقَاهُ فِي تِلْكَ الْجَزِيرَةِ فَعَبَدَ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فِيهَا سَبْعَمِائَةِ عَامٍ حَتَّى وُلِدَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ علیه‌السلام فَقَالَ الْمَلَكُ لِجَبْرَئِيلَ يَا جَبْرَئِيلُ أَيْنَ تُرِيدُ قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْعَمَ عَلَى مُحَمَّدٍ بِنِعْمَةٍ فَبُعِثْتُ أُهَنِّئُهُ مِنَ اللَّهِ وَ مِنِّي فَقَالَ يَا جَبْرَئِيلُ احْمِلْنِي مَعَكَ لَعَلَّ مُحَمَّداً صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم يَدْعُو لِي قَالَ فَحَمَلَهُ قَالَ فَلَمَّا دَخَلَ جَبْرَئِيلُ عَلَى النَّبِيِّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم هَنَّأَهُ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مِنْهُ وَ أَخْبَرَهُ بِحَالِ فُطْرُسَ فَقَالَ النَّبِيُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم قُلْ لَهُ تَمَسَّحْ بِهَذَا الْمَوْلُودِ وَ عُدْ إِلَى مَكَانِكَ قَالَ فَتَمَسَّحَ فُطْرُسُ بِالْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ علیه‌السلام وَ ارْتَفَعَ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَمَا إِنَّ أُمَّتَكَ سَتَقْتُلُهُ وَ لَهُ عَلَيَّ مُكَافَاةٌ أَلَّا يَزُورَهُ زَائِرٌ إِلَّا أَبْلَغْتُهُ عَنْهُ وَ لَا يُسَلِّمَ عَلَيْهِ مُسَلِّمٌ إِلَّا أَبْلَغْتُهُ سَلَامَهُ وَ لَا يُصَلِّيَ عَلَيْهِ مُصَلٍّ إِلَّا أَبْلَغْتُهُ صَلَاتَهُ ثُمَّ ارْتَفَع  « امالى شيخ صدوق، ص ۱۱۸».

 شفاعت دردائیل در ولادت حضرت: ابن عباس گويد از رسول خدا شنيدم می‌فرمود براى خداى تبارك و تعالى فرشته ايست كه دردائيل نام دارد شانزده هزار پر دارد كه ميان هر پرى تا پر ديگرى هوى است و هوى به اندازه از آسمانست تا زمين يك روز پيش خود گفت آيا برتر از پروردگار ما جل جلاله چيزى هست؟ خدا گفته او را دانست و به اندازه‏اى كه پر داشت باو پر و بال افزود و داراى سى و دو هزار بال گرديد سپس خداى عز و جل باو وحى كرد كه بپر مقدار پنجاه سال پريد و به سر يكى از ستونهاى عرش نرسيد، چون خدا دانست كه خسته شده به او وحى كرد اى ملك به جاى خود برگرد من بزرگتر از آنم که درک کنی  و برتر از من چيزى نيست و مكانى ندارم، خدا پرهاى او را گرفت مقام او را از صفوف ملائكه گرفت، چون حسين علیه‌السلام پنجشنبه و شب جمعه به دنيا آمد خداى عز و جل به مالك خازن دوزخ وحى كرد دوزخ را خاموش كند بر اهل آن به بركت مولودى كه براى محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم متولد شده و به رضوان خازن جنان وحى كرد بهشت را نگار ببندد و زينت كند و معطر سازد به بركت مولودى كه به محمد در دار دنيا عطا كرده و خداى تبارك و تعالى به حوريان دستور داد زينت كنند و بديدن يكديگر روند به بركت مولودى كه در دار دنيا به محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم عطا شده و خداى عز و جل به ملائكه وحى كرد با ذكر تسبيح و تحميد و تمجيد و تكبير صف بندند به بركت مولوى كه در دنيا به محمد عطا شده و خداى تبارك و تعالى به جبرئيل وحى كرد كه با هزار فوج فرشته كه هر فوجى هزار هزار باشند سوار بر اسبهاى ابلق با زين و لجام كه بر آنها قباب در و ياقوت باشد به همراه ملائكه روحانيون كه طبقه اى نور در دست دارند به زمين فرود شوند به محمد مبارك گويند بدين مولود و به او فرمود اى جبرئيل من نامش را حسين گذاشتم به او هم تهنيت بگو و هم تعزيت بگو؛ به او بگو اى محمد بدترين امت تو سوار بر بدترين مركوبها او را بكشند واى بر كشنده، واى بر جلودار، واى بر راننده كشند حسين من از او بيزارم و او از من بيزار است، زيرا روز قيامت هيچ كس در عرصه محشر نيامد مگر آنكه گناه كشنده حسين از او بيشتر باشد كشنده حسين در گروه مشركين به دوزخ رود و جهنم بكشنده حسين مشتاق‏ تر است از اشتياق بندگان مطيع خدا به بهشت فرمود در اين ميان كه جبرئيل به آسمان دنيا فرود مى ‏آيد به دردائيل گذر كرد. دردائيل به او گفت اى جبرئيل اين چه شبى است در آسمان آيا قيامت بر اهل دنيا بر پا شده فرمود نه ولى مولودى در دنيا به محمد عطا شده و خدا مرا فرستاده كه به او مباركباد گويم آن فرشته به جبرئيل گفت به حق خدائى كه مرا و تو را آفريده چون به زمين رفتى سلام مرا به محمد برسان و بگو تو را بحق اين مولود قسم ميدهم كه از پروردگارت عز و جل بخواهى از من راضى شود و پرها و مقام مرا در ميان صفوف ملائكه به من باز دهد، جبرئيل به پيغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نازل شد چنانچه خدا دستور داده بود به او تهنيت گفت و تعزيت، پيغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود، امتم او را می‌كشند عرض كرد آرى اى محمد، پيغمبر فرمود آنها امت من نيستند، من از آنها بيزارم و خداى عز و جل از آنها بيزار است؛ جبرئيل گفت من هم از آنها بيزارم اى محمد، پيغمبر نزد فاطمه (ع) آمد و او را تسليت داد و تعزيت گفت فاطمه گريست و گفت كشنده حسين در دوزخ است پيغمبر فرمود اى فاطمه من بدان گواهم ولى اى فاطمه كشته نشود تا امامى از او بجا ماند كه امامان هدايت ‏كننده بعد از او باشند و سپس فرمود امامان بعد از من: الهادى على، و المهتدى الحسن، و الناصر الحسين، و المقيور على بن الحسين، و الشفاع محمد بن على، و النفاع جعفر بن محمد، و الامين موسى بن جعفر و المؤتمن على بن موسى، و الامام محمد بن على، و الفعال على بن محمد، و العلام الحسن بن على، و كسى كه عيسى بن مريم پشت سرش نماز بخواند قائم علیه‌السلام، فاطمه از گريه خاموش شد، سپس جبرئيل داستان آن فرشته و گرفتارى او را به پيغمبر گزارش داد، ابن عباس گويد پيغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم حسين را در ميان پارچه پشمى بدست گرفت و بطرف آسمان اشاره كرد و عرضكرد بار خدايا به حق اين مولود بر تو نه بلكه به حق تو بر او و بر جدش محمد و ابراهيم و اسماعيل و اسحق و يعقوب اگر براى حسين بن علىعليه السّلام زاده فاطمه علیهاالسلام پيش تو مقامى است از دردائيل راضى شو و پرها و مقام او را در صفوف ملائكه به او برگردان و دعايش مستجاب شد و او را آمرزيد و پرهايش را داد او را به صفوف ملائكه برگردانيد آن فرشته در بهشت به آزاد كرده حسين بن على و زاده فاطمه دختر رسول خدا معروف است

متن عربی روایت : حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنِي عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي الْقَاسِمِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْقُرَشِيُّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو الرَّبِيعِ الزَّهْرَانِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنْ لَيْثِ بْنِ أَبِي سُلَيْمٍ عَنْ مُجَاهِدٍ قَالَ قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم يَقُولُ إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَلَكاً يُقَالُ لَهُ دَرْدَائِيلُ كَانَ لَهُ سِتَّةَ عَشَرَ أَلْفَ جَنَاحٍ مَا بَيْنَ الْجَنَاحِ إِلَى الْجَنَاحِ هَوَاءٌ وَ الْهَوَاءُ كَمَا بَيْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ فَجَعَلَ يَوْماً يَقُولُ فِي نَفْسِهِ أَ فَوْقَ رَبِّنَا جَلَّ جَلَالُهُ شَيْ‏ءٌ فَعَلِمَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَا قَالَ فَزَادَهُ أَجْنِحَةً مِثْلَهَا فَصَارَ لَهُ اثْنَانِ وَ ثَلَاثُونَ أَلْفَ جَنَاحٍ ثُمَّ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ أَنْ طِرْ فَطَارَ مِقْدَارَ خَمْسِينَ عَاماً فَلَمْ يَنَلْ رَأْسَ قَائِمَةٍ مِنْ قُوَّامِ الْعَرْشِ فَلَمَّا عَلِمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِتْعَابَهُ أَوْحَى إِلَيْهِ أَيُّهَا الْمَلَكُ عُدْ إِلَى مَكَانِكَ فَأَنَا عَظِيمٌ فَوْقَ كُلِّ عَظِيمٍ وَ لَيْسَ فَوْقِي شَيْ‏ءٌ وَ لَا أُوصَفُ بِمَكَانٍ فَسَلَبَهُ اللَّهُ أَجْنِحَتَهُ وَ مَقَامَهُ مِنْ صُفُوفِ الْمَلَائِكَةِ فَلَمَّا وُلِدَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع وَ كَانَ مَوْلِدُهُ عَشِيَّةَ الْخَمِيسِ لَيْلَةَ الْجُمُعَةِ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مَالِكٍ خَازِنِ النَّارِ أَنْ أَخْمِدِ النِّيرَانَ عَلَى أَهْلِهَا لِكَرَامَةِ مَوْلُودٍ وُلِدَ لِمُحَمَّدٍ وَ أَوْحَى إِلَى رِضْوَانَ خَازِنِ الْجِنَانِ أَنْ زَخْرِفِ الْجِنَانَ وَ طَيِّبْهَا لِكَرَامَةِ مَوْلُودٍ وُلِدَ لِمُحَمَّدٍ فِي دَارِ الدُّنْيَا وَ أَوْحَى اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَى حُورِ الْعِينِ تَزَيَّنَّ وَ تَزَاوَرْنَ لِكَرَامَةِ مَوْلُودٍ وُلِدَ لِمُحَمَّدٍ فِي دَارِ الدُّنْيَا وَ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى الْمَلَائِكَةِ أَنْ قُومُوا صُفُوفاً بِالتَّسْبِيحِ وَ التَّحْمِيدِ وَ التَّمْجِيدِ وَ التَّكْبِيرِ لِكَرَامَةِ مَوْلُودٍ وُلِدَ لِمُحَمَّدٍ فِي دَارِ الدُّنْيَا وَ أَوْحَى اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَى جَبْرَئِيلَ علیه‌السلام أَنِ اهْبِطْ إِلَى نَبِيِّي مُحَمَّدٍ فِي أَلْفِ قَبِيلٍ وَ الْقَبِيلُ أَلْفُ أَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ عَلَى خُيُولٍ بُلْقٍ مُسْرَجَةً مُلْجَمَةً عَلَيْهَا قِبَابُ الدُّرِّ وَ الْيَاقُوتِ وَ مَعَهُمْ مَلَائِكَةٌ يُقَالُ لَهُمُ الرُّوحَانِيُّونَ بِأَيْدِيهِمْ أَطْبَاقٌ مِنْ نُورٍ أَنْ هَنِّئُوا مُحَمَّداً بِمَوْلُودٍ وَ أَخْبِرْهُ يَا جَبْرَئِيلُ أَنِّي قَدْ سَمَّيْتُهُ الْحُسَيْنَ وَ هَنِّئْهُ وَ عَزِّهِ وَ قُلْ لَهُ يَا مُحَمَّدُ يَقْتُلُهُ شِرَارُ أُمَّتِكَ عَلَى شِرَارِ الدَّوَابِّ فَوَيْلٌ لِلْقَاتِلِ وَ وَيْلٌ لِلسَّائِقِ وَ وَيْلٌ لِلْقَائِدِ قَاتِلُ الْحُسَيْنِ أَنَا مِنْهُ بَرِي‏ءٌ وَ هُوَ مِنِّي بَرِي‏ءٌ لِأَنَّهُ لَا يَأْتِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَحَدٌ إِلَّا وَ قَاتِلُ الْحُسَيْنِ علیه‌السلام أَعْظَمُ جُرْماً مِنْهُ قَاتِلُ الْحُسَيْنِ يَدْخُلُ النَّارَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَعَ الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ إِلَهاً آخَرَ وَ النَّارُ أَشْوَقُ إِلَى قَاتِلِ الْحُسَيْنِ مِمَّنْ أَطَاعَ اللَّهَ إِلَى الْجَنَّةِ قَالَ فَبَيْنَا جَبْرَئِيلُ علیه‌السلام يَهْبِطُ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ إِذْ مَرَّ بِدَرْدَائِيلَ فَقَالَ لَهُ دَرْدَائِيلُ يَا جَبْرَئِيلُ مَا هَذِهِ اللَّيْلَةُ فِي السَّمَاءِ هَلْ قَامَتِ الْقِيَامَةُ عَلَى أَهْلِ الدُّنْيَا قَالَ لَا وَ لَكِنْ وُلِدَ لِمُحَمَّدٍ مَوْلُودٌ فِي دَارِ الدُّنْيَا وَ قَدْ بَعَثَنِيَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ لِأُهَنِّئَهُ بِمَوْلُودِهِ فَقَالَ الْمَلَكُ يَا جَبْرَئِيلُ بِالَّذِي خَلَقَكَ وَ خَلَقَنِي إِذَا هَبَطْتَ إِلَى مُحَمَّدٍ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُ بِحَقِّ هَذَا الْمَوْلُودِ عَلَيْكَ إِلَّا مَا سَأَلْتَ رَبَّكَ أَنْ يَرْضَى عَنِّي فَيَرُدَّ عَلَيَّ أَجْنِحَتِي وَ مَقَامِي مِنْ صُفُوفِ الْمَلَائِكَةِ فَهَبَطَ جَبْرَئِيلُ ع عَلَى النَّبِيِّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فَهَنَّأَهُ كَمَا أَمَرَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَزَّاهُ فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم تَقْتُلُهُ أُمَّتِي فَقَالَ لَهُ نَعَمْ يَا مُحَمَّدُ فَقَالَ النَّبِيُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم مَا هَؤُلَاءِ بِأُمَّتِي أَنَا بَرِي‏ءٌ مِنْهُمْ وَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَرِي‏ءٌ مِنْهُمْ قَالَ جَبْرَئِيلُ وَ أَنَا بَرِي‏ءٌ مِنْهُمْ يَا مُحَمَّدُ فَدَخَلَ النَّبِيُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم عَلَى فَاطِمَةَ علیهاالسلام فَهَنَّأَهَا وَ عَزَّاهَا فَبَكَتْ فَاطِمَةُ ع وَ قَالَتْ يَا لَيْتَنِي لَمْ أَلِدْهُ قَاتِلُ الْحُسَيْنِ فِي النَّارِ فَقَالَ النَّبِيُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم وَ أَنَا أَشْهَدُ بِذَلِكَ يَا فَاطِمَةُ وَ لَكِنَّهُ لَا يُقْتَلُ حَتَّى يَكُونَ مِنْهُ إِمَامٌ يَكُونُ مِنْهُ الْأَئِمَّةُ الْهَادِيَةُ بَعْدَهُ ثُمَّ قَالَ علیه‌السلام وَ الْأَئِمَّةُ بَعْدِي الْهَادِي عَلِيٌّ وَ الْمُهْتَدِي الْحَسَنُ وَ النَّاصِرُ الْحُسَيْنُ وَ الْمَنْصُورُ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ وَ الشَّافِعُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ وَ النَّفَّاعُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ الْأَمِينُ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ وَ الرِّضَا عَلِيُّ بْنُ مُوسَى وَ الْفَعَّالُ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ وَ الْمُؤْتَمَنُ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ الْعَلَّامُ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ وَ مَنْ يُصَلِّي خَلْفَهُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ علیهاالسلام الْقَائِمُ علیه‌السلام فَسَكَتَتْ فَاطِمَةُ علیهاالسلام مِنَ الْبُكَاءِ ثُمَّ أَخْبَرَ جَبْرَئِيلُ علیه‌السلام النَّبِيَّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بِقِصَّةِ الْمَلَكِ وَ مَا أُصِيبَ بِهِ قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ فَأَخَذَ النَّبِيُّ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم الْحُسَيْنَ علیه‌السلام وَ هُوَ مَلْفُوفٌ فِي خِرَقٍ مِنْ صُوفٍ فَأَشَارَ بِهِ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ قَالَ اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الْمَوْلُودِ عَلَيْكَ لَا بَلْ بِحَقِّكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى جَدِّهِ مُحَمَّدٍ وَ إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ وَ إِسْحَاقَ وَ يَعْقُوبَ إِنْ كَانَ لِلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ ابْنِ فَاطِمَةَ عِنْدَكَ قَدْرٌ فَارْضَ عَنْ دَرْدَائِيلَ وَ رُدَّ عَلَيْهِ أَجْنِحَتَهُ وَ مَقَامَهُ مِنْ صُفُوفِ الْمَلَائِكَةِ فَاسْتَجَابَ اللَّهُ دُعَاءَهُ وَ غَفَرَ لِلْمَلَكِ وَ رَدَّ عَلَيْهِ أَجْنِحَتَهُ وَ رَدَّهُ إِلَى صُفُوفِ الْمَلَائِكَةِ فَالْمَلَكُ لَا يُعْرَفُ فِي الْجَنَّةِ إِلَّا بِأَنْ يُقَالَ هَذَا مَوْلَى الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ وَ ابْنِ فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم‏ « کمال الدین ج ۱ ص ۳۹۸»